CZUJĘ SIĘ TU JAK KOSMITA

Czemu się mnie uczepiliście? Nie jestem niczemu winna! Po co zaczynacie ten temat? Staram się być dobrym człowiekiem, więc dlaczego wciąż Wam coś nie pasuje? Dlaczego wyciągacie wszystkie brudy na wierzch? Tak, wiem. W moim życiu było kilka sytuacji przez, które poczuliście się rozczarowani, zawiedzeni, ale.. Przecież przeprosiłam, obiecałam, że będę się starać naprawiać swoje błędy. Po prostu mnie już zostawcie, nie umiecie się ze mną dogadać. Najlepiej w ogóle się nie odzywajcie, jestem już dużą dziewczynką, wiem co robię, a Wy... Szukacie tylko powodu do kłótni. Chcę byście zniknęli. JUŻ!

Czuję się tu jak kosmita.

Takie myśli pewnie każdemu z nas przeleciały kiedyś przez głowę (nawet jeśli zaprzeczycie, że tak nie było). To w sumie nic dziwnego, jesteśmy tylko ludźmi, a nasz wiek jest stosunkowo trudnym okresem. Zaczynamy dorastać, pragnąć samodzielności. Uważamy, że ze swoimi problemami jesteśmy w stanie poradzić sobie sami, bez nikogo. Inni tylko potrafią namieszać. Nie jest nam to potrzebne, prawda? Ale są pewne osoby, które mimo Twoich ciągłych sprzeciwów wciąż przy Tobie są. Wiesz o kim mówię? Pewnie, że wiesz. Te osoby były przy Tobie podczas Twoich narodzin, pierwszych kroków, a z nimi pierwszego upadku i powstania. Byli od zawsze. Odkąd istniejesz. Dlaczego, więc tak trudno przychodzi Ci dogadanie się z nimi? Może nie zawsze.. Może czasem czujesz się jakby wszystko było idealnie, ale czy potrafisz przysiąc, że nigdy chociażby na sekundę nie pomyślałaś/eś, że lepiej Ci będzie bez nich? To naturalne. Każdy się denerwuje. Jesteśmy jedynie ludźmi. Ale oni Cię kochają. Oddaliby własne życia za Twoje, skoczyliby w ogień za Tobą. Mimo, że podświadomie to wiesz wciąż, w niektórych sytuacjach nie potrafisz znaleźć z nimi wspólnego języka. Ty dopiero idziesz tam skąd ja dawno wróciłem, posłuchaj bardziej doświadczonego. Teraz albo zaczniesz się z nimi kłócić albo przytakniesz delikatnie głową, a potem i tak zrobisz po swojemu. Nie mówię, że ich nie kochasz, że nie szanujesz ich zdania. Za pewne jest wręcz przeciwnie. Ale coś stoi pomiędzy Wami. Czy to przepaść wiekowa? Możliwe. To wszystko staje się przytłaczające. Pragnę jedynie zrozumienia. To jasne jak słońce, ale oni też go pragną. Każdy popełnia błędy jak i również ma możliwość ich naprawy. Zrobisz co będziesz uważać za słuszne, ale pamiętaj, że Twoi rodzice Cię kochają, najbardziej i najmocniej. A my cóż.. Jesteśmy po prostu ludźmi.